Francuski teatr kontestacji społecznej na przełomie XIX i XX wieku

Bunt kobiet (Louise Michel, Véra Starkoff, Nelly Roussel)

1 opinia

Format:

pdf

KUP I POBIERZ

Format: pdf

21,21  24,95 (-15%)

Najniższa cena z 30 dni: 21,21 zł 

W ABONAMENCIE

od 3,50

Masz już abonament? Zaloguj się

TA KSIĄŻKA JEST W ABONAMENCIE

Już od 49,00 zł miesięcznie za 5 ebooków!

WYBIERZ SWÓJ ABONAMENT

Francuski teatr kobiet z przełomu XIX i XX wieku można by określić jako feministyczny, choć nie stworzył on jakiejś jednej i koherentnej poetyki, co nie powinno zresztą dziwić, ponieważ przedstawiane w tym tomie pisarki sprzyjały ideałom anarchistycznym, a te odrzucały wszelakiej maści dogmaty, jednotorowość myśli; broniły natomiast wielogłosu w dyskusji na ważkie tematy. W tym kontekście każda z dramatopisarek reprezentowała swój oryginalny i rozpoznawalny styl, którego wspólnym celem była troska o polepszenie sytuacji kobiet w systemie społecznym zdominowanym przez tzw. silną płeć. Nie pragnęły bynajmniej jakiejś uprzywilejowanej pozycji dla siebie, sprzeciwiały się po prostu wszelkim przejawom nierówności społecznej, nie faworyzując jednej grupy względem innej. Wiedziały bowiem, iż prawdziwie demokratyczne społeczeństwo może składać się jedynie z wolnych jednostek.
Véra Starkoff domaga się w swoich tekstach równości kobiet i mężczyzn, pokazując na przykładzie swych bohaterek, że są one pełnowartościowymi obywatelkami, które mają prawo decydować o sobie, nie bacząc na tyleż przestarzałe, co opresyjne nakazy często o wątpliwie moralnej proweniencji. Nelly Roussel jest o wiele bardziej nieprzejednana od swojej poprzedniczki w krytyce kapitalistycznego ustroju państwowego. Nie przebiera w słowach, zarzucając zniewolenie kobiet Kościołowi katolickiemu, którego religijne podstawy doktrynalne przyczyniły się do stworzenia i utrwalenia przez tysiąclecia niesprawiedliwego społeczeństwa podzielonego na uprzywilejowanych mężczyzn i wyrzucone na margines społeczny niewiasty. Podobnie jak Starkoff i Roussel, także Louise Michel pragnęła ukazać w teatrze patriarchalny paradygmat, który poprzez edukację (fallokratyczną tresurę) produkuje spolegliwych obrońców systemu, gotowych do wychowywania kolejnych pokoleń niewolników.
Tomasz Kaczmarek


Rok wydania2022
Liczba stron462
KategoriaLiteraturoznawstwo
WydawcaWydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
ISBN-13978-83-8220-950-1
Numer wydania1
Informacja o sprzedawcyePWN sp. z o.o.

Ciekawe propozycje

Spis treści

  Francuski teatr kobiet na przełomie XIX i XX wieku (Tomasz Kaczmarek) /     7
  
  Louise Michel /     59
  Nadine (przeł. Sebastian Zacharow) /     61
  Czerwony kur (przeł. Anita Staroń) /     189
  Strajk (przeł. Katarzyna Kowalik) /     277
  
  Véra Starkoff /     363
  Wolna miłość (przeł. Anita Staroń) /     365
  Jedyne wyjście (przeł. Tomasz Kaczmarek) /     395
  
  Nelly Roussel /     443
  Przez rewoltę (przeł. Joanna Ciesielka) /     445
  
  Grzech Ewy (przeł. Joanna Ciesielka) /     453
RozwińZwiń