INNE EBOOKI AUTORA
Koszyk
Słowo w komunikacji telewizyjnej. Strategie nadawczo-odbiorcze
Autor:
Wydawca:
Format:
ibuk
Książka przedstawia charakterystykę słowa w komunikacji telewizyjnej. Na podstawie analiz bardzo obszernego materiału przybliża specyfikę tego rodzaju komunikacji medialnej z jej najważniejszą cechą – współistnieniem makro- i mikrosytuacji komunikacyjnych. Prezentacja układów nadawczo-odbiorczych (poprzez badania kategorii osoby, etykiety językowej i wypowiedzi dziennikarzy, świadczących o ich dominującej roli w relacjach z pozostałymi uczestnikami komunikacji) daje obraz werbalnych działań osób występujących w telewizji, które mówią po to, by je oglądano.
| Rok wydania | 2013 |
|---|---|
| Liczba stron | 236 |
| Kategoria | Publikacje darmowe |
| Wydawca | Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego |
| ISBN-13 | 978-83-7969-378-8 |
| Numer wydania | 1 |
| Język publikacji | polski |
| Informacja o sprzedawcy | ePWN sp. z o.o. |
POLECAMY
Ciekawe propozycje
Słowo architekta
do koszyka
Słowo Boże czytane u źródeł
do koszyka
Słowo do ciebie
do koszyka
Słowo, doświadczenie, tajemnica
do koszyka
Spis treści
| WSTĘP | 9 |
| Część teoretyczna | 13 |
| I. STAN BADAŃ | 15 |
| 1. Język w mediach masowych | 15 |
| 1.1. Język w mediach – próba sprecyzowania pojęcia | 15 |
| 1.2. Specyfika komunikowania masowego | 16 |
| 1.3. Język w mediach masowych | 16 |
| 1.4. Wpływ języka mediów na język ogólny | 18 |
| 1.5. Cechy języka w mediach | 19 |
| 1.6. Podsumowanie. Postulaty badawcze | 20 |
| 2. Stan badań nad językiem w polskiej telewizji | 21 |
| 2.1. Badania nad językiem w polskiej telewizji – chronologia | 21 |
| 2.2. Badania języka w telewizji a badania języka w innych mediach | 22 |
| 2.3. Badania nad kulturą języka w telewizji | 24 |
| 2.4. Podsumowanie | 25 |
| II. METODOLOGIA BADAŃ | 27 |
| 1. Założenia ogólne | 27 |
| 2. Założenia metodologiczne badań wypowiedzi telewizyjnych | 29 |
| 2.1. Główne założenia metodologiczne zespołu Z. Kurzowej | 30 |
| 2.1.1. Oficjalność wypowiedzi telewizyjnych | 32 |
| 2.1.2. Opracowanie wypowiedzi telewizyjnych | 33 |
| 2.1.3. Sztuczność i skonwencjonalizowanie wypowiedzi telewizyjnych | 33 |
| 2.1.4. Tematyka wypowiedzi telewizyjnych | 33 |
| 2.2. Pozostałe założenia metodologiczne zespołu Z. Kurzowej | 34 |
| 2.2.1. Odbiorca wypowiedzi telewizyjnych | 34 |
| 2.2.2. Nadawca wypowiedzi telewizyjnych | 35 |
| 2.2.3. Niebezpośredniość kontaktu między nadawcą a odbiorcą | 37 |
| 2.2.4. Miejsce nadawania | 38 |
| 2.2.5. Słowo a obraz | 38 |
| 2.3. Założenia metodologiczne przyjęte w pracy | 38 |
| 3. Problemy badawcze – sytuacja komunikacyjna | 40 |
| 3.1. Nadawca | 41 |
| 3.2. Odbiorca | 43 |
| 3.3. Relacja między nadawcą a odbiorcą | 43 |
| 3.4. Wymienność ról nadawczo-odbiorczych | 43 |
| 3.5. Czas nadawania i odbioru | 43 |
| 3.6. Miejsce nadawania i odbioru | 44 |
| 3.7. Kod | 44 |
| III. MATERIAŁ BADAWCZY | 45 |
| 1. Kryteria wyboru | 45 |
| 1.1. Całościowość (skończoność) programu telewizyjnego | 45 |
| 1.1.1. Całościowość programów telewizyjnych a fragmentaryczność ich odbioru | 46 |
| 1.1.2. Program telewizyjny – wieloznaczność terminu. | 47 |
| 1.2. Język | 48 |
| 1.3. Relacja między mikro- a makrosytuacją | 48 |
| 1.4. Funkcja słowa w programie | 48 |
| 1.5. Literatura dotycząca poszczególnych programów | 49 |
| 2. Charakterystyka materiału badawczego | 49 |
| 3. Gromadzenie, zapis i opis materiału | 50 |
| 3.1. Gromadzenie materiału | 50 |
| 3.2. Zapis materiału | 50 |
| 3.3. Opis przykładów | 51 |
| 4. Programy wybrane do analizy | 51 |
| Część analityczna | 53 |
| Układy nadawczo-odbiorcze | 55 |
| I. KATEGORIA OSOBY | 61 |
| 1. Pierwsza osoba | 63 |
| 1.1. Liczba pojedyncza – JA | 64 |
| 1.1.1. Pierwsza osoba liczby pojedynczej w funkcji podstawowej – JA jako JA | 64 |
| 1.1.1.1. Wyrażanie opinii | 65 |
| 1.1.1.2. Wyrażanie „niewiedzy” | 67 |
| 1.1.1.3. Pierwsza osoba liczby pojedynczej w wypowiedziach metatekstowych | 68 |
| 1.1.2. Pierwsza osoba w funkcjach innych niż podstawowa | 70 |
| 1.1.2.1. JA perswazyjne | 72 |
| 1.1.2.2. JA w mowie pozornie zależnej | 72 |
| 1.1.3. Wnioski | 74 |
| 1.2. Pierwsza osoba liczby mnogiej – MY | 75 |
| 1.2.1. Grupy użyć form pierwszej osoby liczby mnogiej wyróżnione według kryterium semantycznego | 79 |
| 1.2.1.1. MY jako twórcy programu | 79 |
| 1.2.1.1.1. MY jako „program” w kontekście jego nazwy | 79 |
| 1.2.1.1.2. MY jako „program” – inne sposoby sygnalizowania tego znaczenia | 81 |
| 1.2.1.1.3. MY jako „program” w wypowiedziach głosu z offu i na- pisach | 83 |
| 1.2.1.2. MY jako gospodarze programu | 84 |
| 1.2.1.2.1. MY jako gospodarze programu w kontekście obrazu | 86 |
| 1.2.1.2.2. MY jako gospodarze programu – znaczenie odczytywane z kontekstu | 86 |
| 1.2.1.2.3. MY jako gospodarze programu w zwrotach etykietalnych | 88 |
| 1.2.1.2.4. MY jako gospodarze programu w wypowiedziach metatekstowych | 89 |
| 1.2.1.2.5. MY jako gospodarze programu w wypowiedziach dotyczących konsytuacji | 91 |
| 1.2.1.3. MY jako gospodarz i widzowie | 91 |
| 1.2.1.3.1. MY jako gospodarz(e) i widzowie w kontekście zwrotu adresatywnego „państwo” | 92 |
| 1.2.1.3.2. MY jako gospodarz i widzowie w kontekście aktywności poznawczej widzów | 93 |
| 1.2.1.3.3. MY jako gospodarz i widzowie – znaczenie wynikające z kontekstu i konsytuacji | 93 |
| 1.2.1.4. MY jako nadawca i jego rozmówca/rozmówcy | 95 |
| 1.2.1.4.1. MY jako nadawca i jego rozmówca połączeni rzeczywistością pozakomunikacyjną | 95 |
| 1.2.1.4.2. MY jako nadawca i jego rozmówca w wypowiedziach metatekstowych | 96 |
| 1.2.1.4.3. MY jako nadawca i jego rozmówca – retoryczne znaczenie: TY | 97 |
| 1.2.1.5. MY jako nadawca i osoba/osoby z nim związane | 98 |
| 1.2.1.6. MY jako goście zaproszeni do programu (MY matematyczne) | 100 |
| 1.2.2. Grupy użyć form pierwszej osoby liczby mnogiej wyróżnione według kryterium pragmatycznego | 101 |
| 1.2.2.1. MY nadawcze | 102 |
| 1.2.2.2. MY uogólniające i nieokreślone | 105 |
| 1.2.3. Wnioski | 107 |
| 1.2.3.1. Użycia form pierwszej osoby liczby mnogiej charakterystyczne dla komunikacji telewizyjnej | 107 |
| 1.2.3.2. Funkcje form pierwszej osoby liczby mnogiej w komunikacji telewizyjnej | 108 |
| 2. Druga osoba | 110 |
| 2.1. Druga osoba liczby pojedynczej – TY | 111 |
| 2.1.1. TY „uniwersalne” | 112 |
| 2.1.2. TY w znaczeniu „widz” | 113 |
| 2.2. Druga osoba liczby mnogiej – WY | 114 |
| 2.3. Formy drugiej osoby w funkcji metatekstowej i fatycznej | 115 |
| 2.4. Wnioski | 116 |
| 3. Trzecia osoba | 116 |
| 3.1. Formy trzeciej osoby – klasyfikacja ze względu na uczestnika komunikacji, do którego odsyłają | 117 |
| 3.1.1. Widzowie jako przedmiot wypowiedzi | 117 |
| 3.1.2. Prowadzący jako przedmiot wypowiedzi | 118 |
| 3.1.3. Gość jako przedmiot wypowiedzi | 119 |
| 3.2. Formy trzeciej osoby – klasyfikacja ze względu na przeprowadzone transpozycje | 121 |
| 3.2.1. ON jako TY | 121 |
| 3.2.2. ON jako JA | 124 |
| 3.3. Wnioski | 125 |
| 4. Podsumowanie rozdziału I | 125 |
| 4.1. Kategoria osoby jako nośnik informacji o uczestnikach komunikacji | 125 |
| 4.2. Kategoria osoby jako sygnał relacji między mikro- a makrosytuacją komunikacyjną | 127 |
| 4.3. Znaczenie i funkcje form osobowych w komunikacji telewizyjnej i w innych typach komunikacji | 127 |
| II. ETYKIETA JĘZYKOWA | 129 |
| 1. Formy adresatywne | 131 |
| 1.1. Rejestr form adresatywnych | 133 |
| 1.1.1. Formy adresatywne zintegrowane składniowo | 133 |
| 1.1.1.1. Relacja na ty | 133 |
| 1.1.1.2. Relacja na pan | 133 |
| 1.1.2. Formy adresatywne niezintegrowane składniowo | 136 |
| 1.1.2.1. Relacja na pan | 136 |
| 1.1.2.1.1. Liczba pojedyncza | 136 |
| 1.1.2.1.2. Liczba mnoga | 138 |
| 1.1.2.2. Relacja na ty | 139 |
| 1.2. Formy adresatywne w poszczególnych układach nadawczo-odbiorczych | 140 |
| 1.2.1. Wnioski | 159 |
| 1.2.1.1. Liberalizacja etykiety językowej | 160 |
| 1.2.1.2. Symetryczność układów nadawczo-odbiorczych | 160 |
| 1.2.1.3. Niekonsekwencja w zakresie stosowania form adresatywnych | 162 |
| 1.2.1.3.1. Formy adresatywne a zależność między mikro- i makro- sytuacją komunikacyjną | 162 |
| 1.2.1.3.2. Formy adresatywne stosowane wobec osób odgrywających w programie tę samą rolę | 164 |
| 1.2.1.3.3. Niekonsekwencja w zakresie sposobu mówienia o współuczestnikach komunikacji | 166 |
| 1.2.1.4. Sposoby mówienia o osobie trzeciej | 167 |
| 1.3. Wnioski | 170 |
| 2. Autonomiczne akty grzeczności | 170 |
| 2.1. Powitania | 172 |
| 2.1.1. Forma powitania | 173 |
| 2.1.2. Miejsce powitań w programie telewizyjnym | 175 |
| 2.1.3. Repliki aktów powitalnych | 177 |
| 2.1.4. Wnioski | 178 |
| 2.2. Pożegnania | 178 |
| 2.2.1. Forma pożegnania | 180 |
| 2.2.1.1. Podziękowania w formułach pożegnalnych | 182 |
| 2.2.1.2. Życzenia w formułach pożegnalnych | 183 |
| 2.2.1.3. Zaproszenia w formułach pożegnalnych | 184 |
| 2.2.1.4. Pozdrowienia w formułach pożegnalnych | 185 |
| 2.2.2. Wnioski | 186 |
| 2.3. Przedstawianie się i przedstawianie kogoś | 187 |
| 2.3.1. Nadawcy prezentacji | 188 |
| 2.3.2. Czas prezentacji | 189 |
| 2.3.3. Forma prezentacji | 190 |
| 2.3.4. Wnioski | 191 |
| 2.4. Wnioski | 191 |
| 3. Podsumowanie rozdziału II | 192 |
| III. ROLA DZIENNIKARZA W UKŁADACH NADAWCZO-ODBIORCZYCH | 193 |
| 1. Pytania zadawane przez prowadzących programy | 195 |
| 1.1. Pytania wieloprzedmiotowe | 197 |
| 1.2. Pytania zawiłe | 202 |
| 1.3. Pytania zawierające znak upewnienia | 206 |
| 1.4. Wnioski | 208 |
| 2. Wyciszanie kontaktu | 209 |
| 2.1. Zakończenie kontaktu ze względu na upływ czasu | 210 |
| 2.2. Puentowanie rozmowy | 211 |
| 3. Podsumowanie rozdziału III | 214 |
| ZAKOŃCZENIE | 215 |
| BIBLIOGRAFIA | 221 |
| SPIS OSÓB MÓWIĄCYCH W PROGRAMACH | 233 |
| SPIS TABEL | 235 |
Wypożyczaj w abonamencie!
Już od 3,50 zł za ebooka
