INNE EBOOKI AUTORA
-20%
Autor:
Wydawca:
Format:
Projektowanie czy planowanie konfrontuje nas z pytaniem o przyszłość, o konfiguracje, które będą podtrzymywać, przemieniać lub „grzebać” nasze obecne wyobrażenia o życiu społecznym. Dominujące formy myślenia i organizacji przyszłości powstałe podczas transformacji ustrojowej Polski po roku 1989 są skorupą, która ma reprezentować to, co trwałe i pewne. W istocie jest popękana i krucha, coraz słabiej pozwala zrozumieć sposób, w jaki współczesne społeczeństwo polskie konstruuje swój czas. Problem rozpływającego się horyzontu przyszłości, a przynajmniej łatwości, z jaką dziś przychodzi nam jego dekonstrukcja, staje się wyzwaniem intelektualnym, które prowadzi Autora w głąb analizy teorii czasu społecznego i dyskursów o modernizacji w Polsce.
dr Mikołaj Lewicki – socjolog, adiunkt w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego; jego główne zainteresowania to socjologia gospodarcza oraz socjologia kultury. Bada mechanizmy wartościowania na rynkach i konstruowania rynków, rozwoju społeczno-gospodarczego opartego na tzw. poszerzonym polu kultury, kredyty hipoteczne i życie z hipoteką oraz procesy urbanizacyjne w Warszawie. Współautor monografii Kultura na peryferiach.
Rok wydania | 2018 |
---|---|
Liczba stron | 440 |
Kategoria | Socjologia kultury |
Wydawca | Wydawnictwo Naukowe Scholar |
ISBN-13 | 978-83-7383-736-2 |
Język publikacji | polski |
Informacja o sprzedawcy | ePWN sp. z o.o. |
INNE EBOOKI AUTORA
POLECAMY
Ciekawe propozycje
Przyszłość Europy strategicznej
do koszyka
Przyszłość geografii. Jak polityka w...
do koszyka
Przyszłość geografii. Jak polityka w...
do koszyka
Przyszłość integracji europejskiej –...
do koszyka
Przyszłość integracji europejskiej....
do koszyka
Przyszłość jest bliżej, niż nam się...
do koszyka
Przyszłość książki
do koszyka
Przyszłość ludzkości
do koszyka
Spis treści
Spis treści | |
WPROWADZENIE | 9 |
Struktury oczekiwań | 14 |
Czas pieniądza | 15 |
Czas miłości | 19 |
Część I | |
Nowoczesność i modernizacja. Ramy pojęciowe | 27 |
Wprowadzenie | 29 |
Socjologia nowoczesności i postkomunizm | 29 |
Rozdział | 1 |
Definicja nowoczesności i modernizacji | 37 |
1.1. Nowoczesność jako pojęcie oraz jako epoka historyczna | 38 |
1.2. Podstawy ładu społecznego – racjonalizm i naukowe poznanie | 45 |
1.3. Redefinicja racjonalności porządku społecznego – „nowoczesność | |
zorganizowana” | 48 |
Rozdział | 2 |
Modernizacja | 51 |
2.1. Modernizacja – model klasyczny | 53 |
2.2. Jedna modernizacja czy wiele modernizacji? | 66 |
2.3. Modernizacja i jej „skutki uboczne” (kwestia nacjonalizmu | |
i państwa narodowego) | 70 |
2.4. „Tradycja” i „nowoczesność” – krytyka i rewizja podziału | 75 |
2.5. Krytycy klasycznej teorii modernizacji | 82 |
2.6. Modernizacja jako proces globalny | 93 |
Rozdział | 3 |
Koniec nowoczesności? | 100 |
3.1. Kontrowersje wokół nowoczesności – krytyka i redefinicja | 101 |
3.2. Ład społeczny nowoczesności i jego destabilizacja | 108 |
3.3. Postmodernizm i późna nowoczesność | 110 |
3.4. Status poznania i wiedzy | 113 |
3.5. „Późna nowoczesność” jako diagnoza i projekt | 116 |
3.6. Nowoczesność i problem czasu społecznego | 123 |
Część II | |
Czas społeczny i nowoczesność | 127 |
Wprowadzenie | 129 |
Na głodzie czasu | 129 |
Rozdział | 4 |
Kategoria czasu w naukach społecznych – postawienie problemu | 137 |
4.1. Dlaczego czas ma być społeczny? | 140 |
4.2. Czas serii A i serii B | 146 |
4.2.1. Czas serii B: czas linearny – czas naturalny – czas zegarowy | 148 |
4.2.2. Czas industrialny i czas jako towar | 154 |
4.2.3. Standard time nowoczesności zorganizowanej | 159 |
4.2.4. Czas nowoczesności | 164 |
4.3. Czas serii A | 167 |
4.3.1. Funkcja społeczna czasu | 173 |
4.3.2. Czas serii A – między faktem społecznym a subiektywnym | |
przeżywaniem | 177 |
Rozdział | 5 |
Czas jako fenomen rozumienia ludzkiego działania | 181 |
5.1. Czas (społeczny) według G.H. Meada | 187 |
5.2. Przyszłość jako horyzont oczekiwań (możliwości) | 191 |
5.3. Nieprawdopodobieństwo komunikacji i czas – Niklas Luhmann | |
o czasie | 197 |
Rozdział | 6 |
Nowoczesność zorganizowana i czas | 215 |
6.1. Późna nowoczesność | 218 |
6.2. Redefinicja czasu (późnej) nowoczesności | 222 |
6.3. Czas właściwy | |
– Eigenzeit | 228 |
Podsumowanie | 235 |
Część III | |
Modernizacja i czas transformacji Polski po roku 1989 | 239 |
Wprowadzenie | 241 |
Paradoksy transformacji i modernizacji polski | 241 |
Rozdział | 7 |
Modernizacja i czas | 249 |
Poza czasem transformacji | 252 |
Ruch | 253 |
„Już być nie może jak jest” | 254 |
Ruch ruchu społecznego | 260 |
Nowoczesność i ruch | 262 |
Detemporalizacje | 265 |
Antypolityczna polityka | 265 |
Wnioski | 268 |
7.1. Transformacja jako rewolucja oraz powrót do normalności | 271 |
7.2. Dyskurs rewolucyjny | 280 |
7.3. Radykalne przywracanie normalności | 283 |
7.3.1. Odpolitycznienie gospodarki i przeniesienie odpowiedzialności | |
na inne podsystemy | 286 |
7.3.2. „Laboratorium historii” | 286 |
7.3.3 „Płaczą i wierzą” – odroczona struktura gratyfikacji „nowego” | |
Społeczeństwa | 287 |
Rozdział | 8 |
Antyutopijność projektu i utopijność technologii | 290 |
8.1. „Przeszłość nie może się skończyć” | 293 |
8.1.1. Ciągłość PRL i III RP | 293 |
8.1.2. „Polacy, jeszcze jeden krok, by stać się prawdziwymi republikanami”. | |
Przeszłość idealizowana – republika | 296 |
8.2. Rewolucja pożera własne | |
dzieci | 303 |
8.3. Upadek (pojęcia) rewolucji? | 314 |
8.4. Transformacja – modernizacja – postmodernizacja | 318 |
Część IV | |
Przyszłość przeszłości i historia przyszłości: | |
wymiary czasu modernizacji Polski | 335 |
Rozdział | 9 |
Zmiana społeczna poza paradygmatem modernizacji jako transformacji | 337 |
9.1. Przeszłość jako warunek przyszłości | 338 |
9.2. Przeszłość polski jako przestrzeń doświadczania (aktualnych) problemów | 341 |
Fantomowa przyszłość | 346 |
9.3. Nostalgia jako przeszłość refleksywizowana | 352 |
9.4. Demontaż rozwoju (idei) społeczeństwa obywatelskiego | 358 |
Rozdział | 10 |
Przyszłość – od przeszłości horyzontu oczekiwań | |
do rozszerzonej teraźniejszości | 361 |
10.1. Oczekiwania wobec przełomu | 374 |
10.2. Kapitalizm jako podstawa transformacji | 376 |
10.3. Przełom roku 1989 | 382 |
10.4. Indywidualizacja ryzyka | 384 |
10.5. Model polaryzacyjno-dyfuzyjny czy dryf rozwojowy? | 391 |
10.6. Skok w ponowoczesność | 394 |
10.7. Problem bezpieczeństwa i ryzyka | 398 |
ZAKOŃCZENIE | 401 |
Teraźniejszość | 401 |
Bibliografia | 413 |
Indeks nazwisk | 435 |