Standardy zwalczania handlu ludźmi w prawie międzynarodowym

1 opinia

Format:

ibuk

Publikacja stanowi kompleksowe opracowanie problematyki handlu ludźmi w prawie międzynarodowym. Prezentowane zagadnienie jest złożone i wieloaspektowe, dlatego na samej tylko płaszczyźnie prawnej można je analizować zarówno z punktu widzenia międzynarodowego prawa publicznego, jak i międzynarodowego prawa karnego, prawa karnego transnarodowego, prawa krajowego oraz międzynarodowego prawa praw człowieka. Handel ludźmi ma wiele twarzy i dotyczy niemal wszystkich krajów, niezależnie od tego, czy są one miejscami pochodzenia pokrzywdzonych, tranzytu czy państwami docelowymi. To trzeci, po handlu narkotykami i bronią, najbardziej dochodowy typ przestępczości zorganizowanej na świecie.


Rok wydania2019
Liczba stron272
KategoriaPublikacje darmowe
WydawcaWydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
ISBN-13978-83-8142-571-1
Numer wydania1
Język publikacjipolski
Informacja o sprzedawcyePWN sp. z o.o.

Ciekawe propozycje

Spis treści

  Wykaz skrótów    9
  
  Wstęp    13
  Wprowadzenie do problematyki handlu ludźmi    17
  
  CZĘŚĆ I. Geneza i ewolucja pojęcia handlu ludźmi    21
  Uwagi wstępne    21
  
  Rozdział I. Instrumenty walki z niewolnictwem    25
  1.1. Konwencja z 1926 roku    28
  1.2. Konwencja uzupełniająca z 1956 roku    30
  1.3. Pozostałe regulacje    32
  1.4. Niedokończona abolicja – współczesne formy niewolnictwa    35
  
  Rozdział II. Instrumenty międzynarodowego prawa pracy    39
  2.1. Konwencje związane z eliminacją pracy przymusowej    40
  2.2. Konwencje związane z ograniczaniem pracy dzieci    46
  2.3. Konwencje związane z ochroną pracowników migrujących    48
  
  Rozdział III. Instrumenty zwalczania handlu kobietami i dziećmi – ewolucja pojęcia handlu ludźmi    53
  3.1. „Białe niewolnictwo”    54
  3.1.1. Porozumienie z 1904 roku    54
  3.1.2. Konwencja z 1910 roku    55
  3.2. Konwencja z 1921 roku    62
  3.3. Konwencja z 1933 roku    63
  3.4. Konwencja z Lake Success    64
  3.4.1. Obowiązywanie konwencji z Lake Success    70
  3.4.2. Wpływ na kształt definicji handlu ludźmi    74
  3.5. Pozostałe instrumenty dotyczące handlu kobietami lub dziećmi poprzedzające przyjęcie protokołu z Palermo    75
  Podsumowanie    79
  
  CZĘŚĆ II. Współczesne standardy zwalczania handlu ludźmi w aktach prawa międzynarodowego    83
  Uwagi wstępne    83
  
  Rozdział IV. Handel ludźmi w prawie karnym transnarodowym    85
  4.1. Konwencja ONZ o międzynarodowej przestępczości zorganizowanej    85
  4.1.1. Antecedencje    87
  4.1.2. Transnarodowa przestępczość – transnarodowe prawo karne?    88
  4.1.3. Zakres stosowania    91
  4.2. Protokół o zapobieganiu, zwalczaniu oraz karaniu za handel ludźmi, w szczególności kobietami i dziećmi    93
  4.3. Monitorowanie implementacji konwencji i protokołu z Palermo    96
  
  Rozdział V. Definicja handlu ludźmi i jej elementy    99
  5.1. Element I – czynności    102
  5.2. Element II – użyte środki    106
  5.3. Element III – cel    112
  5.3.1. Handel ludźmi w celu wykorzystania prostytucji innych osób lub innych form wykorzystania seksualnego    116
  5.3.2. Handel ludźmi w celu wykorzystania do pracy przymusowej lub obowiązkowej    120
  5.3.3. Handel ludźmi w celu niewolnictwa lub praktyk podobnych do niewolnictwa    126
  5.3.4. Handel ludźmi w celu poddaństwa    131
  5.3.5. Handel ludźmi w celu usunięcia narządów    134
  5.3.5.1. Handel ludźmi w celu usunięcia narządów a handel narządami    135
  5.3.5.2. Inne postacie handlu ludźmi w celu usunięcia narządów    140
  
  Rozdział VI. Handel ludźmi w regionalnych instrumentach prawa międzynarodowego przyjętych po roku 2000    143
  6.1. Konwencja Rady Europy w sprawie działań przeciwko handlowi ludźmi    144
  6.2. Dyrektywa 36/2011/UE    147
  6.3. Konwencja SAARC o zapobieganiu i zwalczaniu handlu kobietami i dziećmi w celu prostytucji    151
  6.4. Konwencja ASEAN przeciwko handlowi ludźmi, w szczególności kobietami i dziećmi    152
  Podsumowanie    155
  
  CZĘŚĆ III. Współczesne standardy zwalczania handlu ludźmi w orzecznictwie    157
  Uwagi wstępne    157
  
  Rozdział VII. Handel ludźmi w orzecznictwie ETPC    161
  7.1. Skargi dotyczące niewoli domowej    162
  7.1.1. Siliadin przeciwko Francji    165
  7.1.2. C.N. i V. przeciwko Francji – niewola domowa a immunitet dyplomatyczny    169
  7.1.3. C.N. przeciwko Zjednoczonemu Królestwu – handel ludźmi a możliwość nadania statusu uchodźcy    176
  7.1.4. Elisabeth Kawogo przeciwko Zjednoczonemu Królestwu    184
  7.2. Handel ludźmi a artykuł 4 EKPC    186
  7.2.1. Rantsev przeciwko Cyprowi i Rosji    186
  7.2.2. M. i inni przeciwko Bułgarii i Włochom    192
  7.3. Skuteczna identyfikacja pokrzywdzonych    198
  7.3.1. L.E. przeciwko Grecji    198
  7.3.2. G.J. przeciwko Hiszpanii    200
  7.3.3. J. i inni przeciwko Austrii    202
  
  Rozdział VIII. Handel ludźmi a prawo karne międzynarodowe    205
  8.1. Wyrok MTKJ w sprawie Fočy – zniewolenie w prawie karnym międzynarodowym    207
  8.2. Handel ludźmi przed Międzynarodowym Trybunałem Karnym    212
  8.2.1. Handel ludźmi jako zbrodnia przeciwko ludzkości    213
  8.2.2. Handel ludźmi jako zbrodnia wojenna    217
  8.2.3. Jurysdykcja MTK nad zbrodniami Daesh    219
  
  Rozdział IX. Handel ludźmi w wybranych orzeczeniach sądów krajowych państw-stron protokołu z Palermo    223
  9.1. Sąd Najwyższy Australii – sprawa R. przeciwko Tang    224
  9.2. Sąd Najwyższy w Queensland – sprawa R. przeciwko Kovacs    227
  9.3. Sąd Najwyższy Zjednoczonego Królestwa – sprawa Hounga przeciwko Allen    230
  9.4. Sąd Najwyższy Holandii – sprawa chińskich pracowników restauracji    233
  9.5. Sąd Najwyższy RFN – sprawa marokańskich artystów    236
  Podsumowanie    241
  
  Zakończenie    243
  
  Wykaz źródeł    247
  I. Traktaty    247
  II. Akty prawa unijnego    250
  III. Dokumenty państw i organizacji    251
  IV. Orzecznictwo    256
  V. Strony internetowe    258
  
  Bibliografia    261
RozwińZwiń