INNE EBOOKI AUTORA
Autor:
Format:
ibuk
Książka poświęcona jest wzajemnym oddziaływaniom między antropologią (byt) i ironią („światło-cień”)
w twórczości Cypriana Norwida, dla którego te sfery pozostają jednymi z najważniejszych pól problemowych. Autorka ukazuje, jak głęboko są one powiązane w płaszczyźnie znaczeń ontologicznych, egzystencjalnych, epistemologicznych i estetycznych. Antropologia stanowi jeden z najważniejszych „dalszych planów ironii”, podczas gdy ironia dla antropologii pozostaje „dalszym planem” jedynie potencjalnie. Tym samym, choć spore obszary Norwidowskiego myślenia o człowieku naznaczone są ironią, nie przenika ona refleksji poety całkowicie: pewne obszary są od niej wolne, a w pozostałych występuje w zmiennym natężeniu. Niezależnie jednak od występowania poważnych bądź komicznych grymasów ironii czy też jej braku, cel Norwidowskiej poezji pozostaje zawsze ten sam: przebudzić człowieka ku życiu autentycznemu oraz potencjalnie życiodajnej śmierci, by mógł postawić pytanie o wieczność. Autorka przedstawia Norwida jako poetę wieku XIX, ale nade wszystko jako współczesnego de facto poetę kultury chrześcijańskiej i zarazem jednego z najwybitniejszych w tym kręgu ironistów. Postrzega go tak jako poetę „osobnego”, jak i twórczego prekursora wielu późniejszych odkryć, rozwiązań czy tendencji, w którym można upatrywać jednego z ojców polskiej poezji nowoczesnej.
Rok wydania | 2019 |
---|---|
Liczba stron | 326 |
Kategoria | Językoznawstwo |
Wydawca | Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza |
ISBN-13 | 978-83-232-3475-3 |
Numer wydania | 1 |
Język publikacji | polski |
Informacja o sprzedawcy | ePWN sp. z o.o. |
INNE EBOOKI AUTORA
POLECAMY
Ciekawe propozycje
Słowianie Zachodni: dzieje, obyczaje,...
do koszyka
Bycie osobą
do koszyka
Bycie miłym to przekleństwo
do koszyka
Bytom warto zwiedzić
do koszyka
Spis treści
Wstęp. Ironia i antropologia 7 | |
CZĘŚĆ I. Czytając „bytu cień”. O ironii Norwida oraz o Norwidowskiej Ironii 21 | |
Rozdział 1. „Cień”: ironia i odbicie, ironia i prawda. O Norwidowskich obrazach ironii 23 | |
Rozdział 2. „Cień bytu” – „cień prawdy”. Teoria w praktyce wiersza (Ironia jako manifest ironiologiczny) 52 | |
CZĘŚĆ II. Czytając „światło-cień” bytu 79 | |
Rozdział 1. Norwid o istocie człowieka 81 | |
1.1. Norwid – personalista: spadkobierca i prekursor | 81 |
Kształtowanie się świadomości „osoby”: prosopon – persona – osoba. Quidam i novum chrześcijaństwa | 91 |
Wokół pojęcia osoby | 105 |
1.2. Norwid a personalizm – personalizm Norwida | 112 |
1.3. „Tyś osobą!…”: teologia osoby w miniaturze obrazu poetyckiego (O Królestwie) | 140 |
Rozdział 2. Norwid o kondycji człowieka 157 | |
2.1. Cień cierpienia i światło wolności: wobec Fatum (O wierszu Fatum) | 157 |
Fatum Norwidowskie wobec Fatum antycznego (z postacią Edypa w tle) | 161 |
Norwid – Jaspers – Sokrates: „on odejrzał mu” | 174 |
Mierzenie Fatum: „jak gdy artysta/ Mierzy swojego kształt modelu” | 183 |
2.2. Wobec cienia śmierci. O Norwidowskiej refleksji tanatologicznej (Śmierć i okolice) | 202 |
Czerw śmierci | 209 |
„Nie myśl – o śmierci…”? | 221 |
„Chrześcijański sposób”: „– Człek – od niej starszy !” | 235 |
2.3. „W ziemię cień − światłość w niebiosy”: wobec wieczności (na przykładzie wiersza Do Zeszłéj…) | 247 |
„drzwi […] otworem/ Zostaw − −” | 247 |
„milion rzęs” i „jedna łza” | 263 |
„milion moich słów” | 280 |
Zakończenie. Antropologia i ironia 283 | |
Nota bibliograficzna | 289 |
Bibliografia | 291 |
Indeks osób | 307 |
Indeks utworów | 315 |
Spis rycin | 317 |
Streszczenie | 319 |
Summary | 323 |