POLECAMY
-20%
Redakcja:
Format:
Pomysł na konstrukcję całości zawdzięczamy Martinowi Heideggerowi i jego namysłowi (die Besinnung) nad stanem współczesnej nauki, upatrującej swej istoty w badaniu (das Forschung). W ślad za tą inspiracją zamieszczone tu teksty ułożyły się koncentrycznie wokół trzech zagadnień: projektu (der Entwurf), procedury (das Verfahren) i eksploatacji (der Betrieb). Każde z nich bada możliwość urzeczywistnienia w praktyce psychologicznej idei idiografizmu: począwszy od namysłu nad samą ideą: jej genezą i konkretyzacją w projekcie, poprzez procedury badawcze, starające się jej sprostać, aż po efekty badań, będące rezultatem badawczych eksploatacji. Podkreślmy, teksty układają się koncentrycznie wokół wymienionych przed chwilą zagadnień i choć następują po sobie, nie są swoim następstwem. l jeszcze to, że inaczej niż w psychologii – upatrującej swej istoty w badaniu – tu namysł nad procedurą będzie poprzedzony namysłem nad projektem. Pytanie o podmiot poznania wyprzedzi pytanie o metody poznania, a podmiot wstępnie rozpoznany sam zaprojektuje metody badania siebie.
fragment Dla-czego wyjątek? Przed próbą
Więc okazało się, że „pisać o życiu znaczy tyle, co rozmyślać o życiu, a rozmyślać o życiu to w nie wątpić, a ten tylko podaje w wątpliwość własny życiodajny umysł, kogo umysł ten dławi albo kto porusza się w nim nienaturalnie" (Imre Kertesz). Próby idiograficzne – w swej intencji dedykowane temu, co nigdy nie stanie się jej przedmiotem, póty jest poza zasadą powszechności - doprowadziły do miejsca, w którym podmiot je piszący odkłada pióro i poruszony na nowo pyta: dla-czego wyjątek? Wie już, że sens tego pytania wykracza poza odpowiedź zawartą w maksymie: gnothi seauton – „poznaj samego siebie" i że zbliża się do innej, jak tamta starodawnej: epimeleia heauton – „troszcz się o siebie". W splocie tego, co może być poznane, i tego, co może być jedynie otoczone troską, rozpoznaje siebie: pewną obecność wobec innej pewnej obecności. Dar ich spotkania, choć niepewny, jest możliwy. Idiografie nie znają innego pożytku.
fragment Po próbie
Rok wydania | 2014 |
---|---|
Liczba stron | 430 |
Kategoria | Filozofia współczesna |
Wydawca | Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego |
ISBN-13 | 978-83-233-3714-0 |
Numer wydania | 1 |
Język publikacji | polski |
Informacja o sprzedawcy | ePWN sp. z o.o. |
POLECAMY
Ciekawe propozycje
Poza czas i przestrzeń
do koszyka
Poza czasem
do koszyka
Poza czasem
do koszyka
Poza czasem
do koszyka
Poza czasem
do koszyka
Poza dzień i poza czas
do koszyka
Poza Granicą Solidarności. Stosunki...
do koszyka
Spis treści
Dla-czego wyjątek? Przed próbą – Małgorzata Opoczyńska | 9 |
Część pierwsza. Projekty | 19 |
Badania eksperymentalne w psychologii a problemy praktyki – Błażej Wojdała | 21 |
1. Genealogia eksperymentu | 22 |
2. Współzależność przedmiotu badań i procedury badawczej | 24 |
3. Przedmiot psychologii eksperymentalnej | 26 |
4. Przedmiot psychologii w użyciu – kontekst pokrewieństwa nauki i techniki | 32 |
Historia pojęcia idiografii – Anna Żymełka | 41 |
1. Sytuacja epistemologiczna drugiej połowy XIX wieku | 42 |
2. Klasyfikacja nauk Windelbanda | 47 |
3. Przeniesienie dychotomii idiograficzne/nomotetyczne do psychologii | 50 |
Nomotetyzm i idiografizm w psychologii – spór normy z rzeczywistością? – Weronika Kałwak, Małgorzata Opoczyńska | 59 |
1. Dychotomie metodologii psychologicznej | 62 |
2. Idiografizm w psychologii | 70 |
3. Poza dychotomią idiografizm–nomotetyzm | 75 |
Ekscentryczna antropologia badania idiograficznego – Anna Żymełka | 85 |
1. Antropologia jako podstawowe założenie podejścia idiograficznego | 86 |
2. Zarysowanie paradoksu idiografii | 88 |
3. Główne kategorie Plessnerowskiej antropologii | 89 |
4. Etyka taktu | 96 |
5. Wnioski dla badania idiograficznego | 98 |
Część druga. Procedury | 103 |
O widzeniu metody, o metodzie widzenia – Evgenios Ioannou | 105 |
1. Opowieść słowa | 106 |
2. Opowieść obrazu | 120 |
Napisane własnoręcznie. Pasaże pisma – Anna Żymełka (zebrała), Małgorzata Opoczyńska (komentarzem opatrzyła) | 139 |
1. Tu | 139 |
2. Tam | 141 |
3. Z powrotem | 162 |
Przegląd metod badawczych stosowanych w ujęciu idiograficznym – Katarzyna Hess-Wiktor, Małgorzata Opoczyńska | 167 |
1. Definicje metod jakościowych i idiograficznych | 167 |
2. Metody idiograficzne w psychologii | 168 |
3. Cel i wynik badania idiograficznego | 189 |
Praktyczne problemy analizy w metodach fenomenologiczno-interpretacyjnych – Katarzyna Hess-Wiktor | 193 |
1. Wyróżnienie całości znaczeniowych | 194 |
2. Kategorie zakorzenione w danych | 196 |
3. Abstrahowanie jako utrata znaczących szczegółów | 201 |
4. Wybór odpowiednich cytatów | 203 |
5. Poszukiwanie wzorów a generalizacja | 205 |
Audioidiografizm w badaniu psychologicznym – osobiste doświadczenia badacza jako obiekt analizy naukowej – Yuliya Tarnavska, Małgorzata Opoczyńska | 209 |
1. Znaczenie pojęcia „audioidiograficzny” – rozważania definicyjne | 210 |
2. Słuchając autentycznych głosów | 210 |
3. Wartość badań autoidiograficznych: perspektywa psychologii naturalistycznej i antynaturalistycznej | 215 |
4. W kierunku nowego spojrzenia na metodologię badania autoidiograficznego | 218 |
Powszechna wyjątkowość wywiadu z rodziną – Wojciech Drath | 223 |
1. Czym właściwie jest wywiad? | 224 |
2. Powszechne i wyjątkowe | 225 |
3. Wywiad jako postawa | 228 |
4. Współtworzenie wywiadu | 230 |
Powszechność i wyjątek w praktyce terapeuty psychodynamicznego – Małgorzata Opoczyńska, Dorota Ryżanowska | 235 |
1. Od wyjątku do powszechności | 237 |
2. Od powszechności do wyjątku | 243 |
Część trzecia. Eksploatacje | 255 |
Tożsamość międzybiegunowa. Od doświadczenia do widzenia – Krzysztof Dyga | 257 |
1. Krótko o tożsamości w ujęciu psychologii akademickiej | 258 |
2. Tożsamość choroby afektywnej dwubiegunowej: pomiędzy nozologią a fenomenologią | 259 |
3. Badanie tożsamości. Pytania: „W jakim celu badać?” (możliwe konsekwencje aktu badania) i „Jak badać?” | 261 |
4. Tożsamość osób z diagnozą ChAD – stan badań i rezultaty własnych prób | 264 |
Idiografie ciała. Studium anoreksji – Karolina Rojek, Małgorzata Opoczyńska | 293 |
1. Body image i ciało jako przedmiot | 294 |
2. Ucieleśnienie w filozofii Maurice’a Merleau-Ponty’ego | 295 |
3. Ucieleśnienie wysłowione – próby badania | 297 |
4. Ciało jako okno na świat | 304 |
Meandry nurtu jakościowego – osobiste refleksje o zawodzie badacza – Ewa Kruchowska | 311 |
1. Słabością silna | 311 |
2. O przerwanej żegludze | 312 |
3. Nauka czy sz(t)uka? | 313 |
4. Wielki Post-modernizm | 315 |
5. Mono-grafi a | 317 |
Co można wiedzieć o rodzinie? Opisy „nieprzypadków” – Wojciech Drath | 323 |
1. „Proszę wyleczyć moją córkę!” – między leczeniem a świadczeniem usług | 325 |
2. „Nie możemy się dogadać…” – między wspieraniem a kontrolowaniem | 327 |
3. „Jak mam to narysować?!…” – między dociekaniem a towarzyszeniem | 329 |
Schizofrenia od kuchni. Próby egzystencjalne – Agata Gajda, Małgorzata Opoczyńska | 333 |
1. Widziane z daleka | 333 |
2. Widziane z bliska | 336 |
3. Zobaczone inaczej | 357 |
O relacyjnej gościnności u kresu życia – Anna Wójcik-Krzemień | 361 |
1. Cierpienie i śmierć jako sytuacje graniczne – kontekst opieki paliatywnej | 361 |
2. Spotkanie z drugim w cierpieniu – paradygmatyczna sytuacja etyczna | 365 |
3. Towarzyszenie – odpowiedź na cierpienie? | 367 |
4. Towarzyszenie w opiece paliatywnej | 369 |
5. Świadectwo doświadczenia | 370 |
6. Znaczenie twarzy drugiego | 375 |
Mowa utraty i mowa o utracie – Magdalena Wiktor, Małgorzata Opoczyńska | 379 |
1. Między niewysłowionym a wypowiadalnym | 380 |
2. Wędrówki doświadczenia – okiem egzystencjalnym i nieegzystencjalnym | 380 |
3. (Twoja) śmierć jako (moja) sytuacja graniczna | 385 |
4. O tobie bez ciebie – dialogiczne rozumienie utraty | 388 |
5. Próby komentarza | 393 |
„Przyjdzie śmierć i będzie miała twoje oczy”. Doświadczenie samobójstwa w pracy psychiatry – Janusz Morasiewicz | 399 |
Po próbie – Małgorzata Opoczyńska | 423 |
Noty o autorach | 425 |