POLECAMY
Format:
ibuk
W możliwym do obrony uproszczeniu książka dotyczy Platona nauki o tańcu. Z kilku jednak spraw dobrze by się było jednak wytłumaczyć. Platon o tańcu pisze sporo, ale nie zmienia to przecież tego, że jest to u niego kategoria szczególna i rzadko jest przedstawiana przez niego przedmiotowo. Raczej służy mu jako część zestawu narzędziowego. Przeniesienie jej zatem na obszar przedmiotowy musi być ostrożne i musi być szczególnie czułe na kłopoty związane z uprzedmiotowieniem właśnie. Stąd pewne zuchwałe decyzje metodologiczne, które wiodą autora monografii w stronę greckich mitów, które potraktowane zostały po części jako źródło rozstrzygnięć platońskich a po części jako miejsce, w którym nauka Platona mogłaby znaleźć właściwą akustykę. Jako takie właśnie miejsce pojawiają się w pracy mit Ateny, mit Gorgony Meduzy, Marsjasza i Apollina, Pyrrosa-Neoptolemosa czy mit Ariadny.
Czasem mit przedstawi się wraz z odpowiadającym sobie rytuałem i tak też wzajemnie się oświetlając raz będzie się z rytuałem wadził a raz będzie w nim szukał swojej wykładni. W ten sposób pojawiają się w książce Korybanci czy bachantki.
Konstrukcja książki oparta jest na Platona wstępnej klasyfikacji tańca, którą znajdziemy w jego najprawdopodobniej ostatnim dialogu Prawa. Tam właśnie Platon dzieli tańce na dzikie i cywilizowane, tańce poważne i niepoważne, a także na tańce wojenne i pokojowe. Ten techniczny poniekąd zarys klasyfikacyjny oczywiście budzi szereg wątpliwości i to – dodajmy od razu – wątpliwości samego Platona. Ale ten techniczny zarys klasyfikacyjny jest również wykładnią państwa, a zarazem tego, co ludzkie, ale jednak państwu obce. To, co obce, pozostaje wciąż z państwem w relacji, nawet wówczas, gdy jest to relacja wygnańca (tańce dzikie) albo mieszkańca pozbawionego praw obywatelskich (tańce niepoważne).
Taniec zatem daje wyjątkową zdaje się możliwość przyjrzenia się państwu od wewnątrz, ale również z zewnątrz. Państwu i duszy. Od Platona wiemy bowiem, że badanie tych dwu zagadnień jest, do pewnego przynajmniej stopnia, tożsame, różni te badania jedynie dystans obserwatora. Zarówno dla państwa, jak i dla duszy taniec zostaje rozpoznany przez autora jako najwłaściwszy i zarazem najbardziej własny sposób postępowania. Autor stoi na stanowisku, że ruch duszy właściwy a zatem ruch, który szczególnie winien być bliski filozofii, winno się nazwać ruchem tanecznym.
Rok wydania | 2022 |
---|---|
Liczba stron | 582 |
Kategoria | Historia filozofii |
Wydawca | Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza |
ISBN-13 | 978-83-232-4057-0 |
Numer wydania | 1 |
Informacja o sprzedawcy | ePWN sp. z o.o. |
POLECAMY
Ciekawe propozycje
Spis treści
Wykaz stosowanych skrótów | 15 |
WSTĘP | 19 |
A. Wprowadzenie | 19 |
1. Sformułowanie tematu | 19 |
2. Założenia metodologiczne oraz deklaracje gatunkowe | 30 |
3. Trójjedyna choreia | 35 |
4. Wyprawa do jaskini Zeusa | 38 |
5. Obszar badań oraz założenia metodologiczne | 42 |
6. Struktura pracy | 49 |
B. Dziwadełka | 53 |
1. Złoty łańcuch | 53 |
2. Zeus, Hera i pięć pokoleń | 53 |
3. Łańcuch poetów | 60 |
4. Rozumu namowy | 68 |
5. Napięcie | 70 |
6. Zabawki | 72 |
7. Dobra boskie i dobra ludzkie | 78 |
8. Prehistoria | 80 |
9. Najdziksze zwierzęta | 82 |
10. Oswajanie | 87 |
11. Podwójna natura konieczności | 89 |
12. Nić Ariadny | 92 |
I. TAŃCE WOJENNE | 97 |
A. Taniec Aresa | 99 |
B. Pyrriche | 104 |
1. Mity ajtiologiczne | 105 |
2. Okoliczności | 111 |
3. Konteksty | 112 |
a. Pojedynek | 112 |
b. Cykl wegetacyjny | 114 |
c. Inicjacja | 117 |
d. Pogrzeb | 119 |
4. Rynsztunek | 120 |
5. Figury | 122 |
C. Tańce zbrojne i sztuka wojskowa | 129 |
1. Tańce z bronią i Paflagończycy | 133 |
2. Pyrriche i cheironomia | 139 |
3. Tańca zalety zdrowotne wraz z dodaniem możliwych pożytków dla wojennego fachu płynących | 143 |
D. Wojna i wojownicy | 151 |
1. Dwie twarze | 157 |
II. GORGONA | 158 |
A. Figura Ateny | 159 |
B. Trzy siostry | 160 |
C. Dwie twarze Meduzy | 165 |
D. Przygody Perseusza | 170 |
1. Droga do celu | 172 |
2. Meduza | 175 |
3. Ucieczka | 178 |
E. Odyseusz i zaświaty | 187 |
F. Interpretacje | 204 |
1. Sierp, zboże i pradawne historie miłosne | 204 |
2. Racjonalizacje | 205 |
3. Przodkowie | 208 |
G. Atena – scena przebierania | 210 |
H. Gorgona Chtonia | 215 |
I. Tarcza Agamemnona | 222 |
J. Dociekania słownikowe | 229 |
1. Groza i spór o rdzeń garg(g) | 229 |
2. Konie | 235 |
K. Atena i Gorgona | 245 |
L. Gdzie mieszkają dzikie stwory? Lokalizacja | 252 |
Ł. Lament | 258 |
M. Epilog. Panny morskie | 262 |
III. KORYBANCI | 264 |
A. Eutydem | 264 |
1. Przedstawienie dialogu | 264 |
2. Eutydem i Dionizjodor | 270 |
3. Tancerze z mieczami | 271 |
4. Dionizjodor i Eutydem | 273 |
5. Sokrates i Korybanci | 279 |
B. Źródła | 283 |
C. Szał Korybantów | 285 |
D. Etymologie | 286 |
E. Status | 287 |
1. Genealogia | 290 |
2. W towarzystwie Matki Bogów | 292 |
3. Role | 297 |
a. Kowale, górnicy i czarodzieje | 301 |
F. Korybanci w Atenach | 309 |
1. Przebieg | 309 |
a. Obmycie i ofiara | 310 |
b. Ukrzesłowienie | 310 |
c. Ofiara właściwa | 312 |
d. Narodziny boga | 315 |
e. Elementy szczegółowe | 320 |
f. Choreografia | 321 |
g. Lekarze | 331 |
h. Jaskinia | 336 |
i. Dzikie tańce Korybantów | 340 |
IV. MARSJASZ | 346 |
A. Aulos i Atena | 346 |
B. Wielcy wynalazcy | 355 |
C. Apollo i Marsjasz | 358 |
1. Aulos | 363 |
2. Wygnanie aulecistki | 369 |
3. Niejasna natura sztuki auletycznej | 372 |
D. Marsjasz Sokrates | 378 |
1. Utracony rozum Apollina | 386 |
a. Kłopotliwe kryteria | 386 |
b. Kara | 387 |
c. Kursa | 390 |
d. W orszaku matki bogów | 393 |
E. Epilog. Marsjasz w Rzymie | 396 |
V. PENTEUS ALBO NARODZINY CHOREOGRAFII | 397 |
A. Okoliczności | 398 |
1. Pierwsze rozróżnienie | 400 |
2. Założenie | 402 |
a. Warunki założenia | 403 |
3. Okoliczności dodatkowe | 404 |
a. Założenia wtóre | 405 |
b. Kłopot | 407 |
B. Niebezpieczeństwo | 408 |
C. Mit | 415 |
D. Platon i Penteus | 431 |
VI. PAŃSTWO TAŃCZĄCE | 440 |
A. Piękny taniec Platona | 440 |
1. Jak być poetą w państwie idealnym? | 449 |
B. Posadzka taneczna dla Ariadny | 451 |
1. Czas tańczący | 456 |
2. To, co nam się w głowie nie mieści | 462 |
3. Rozwiązania egipskie | 464 |
4. Ἵμερος | 470 |
5. Taniec rydwanów | 485 |
a. Upadek | 495 |
b. Jeden taniec czy dwa tańce? | 497 |
6. Dusza | 498 |
7. Nieobecny bóg | 502 |
8. Ciało | 505 |
C. Najprawdziwsza tragedia | 512 |
D. Epilog | 527 |
ZAKOŃCZENIE | 528 |
A. Taniec | 529 |
1. Wypracowanie tematu | 529 |
2. Przebieg pracy | 531 |
B. Platon i mit | 535 |
Bibliografia | 539 |
The dancing state. The mythological sources of Plato’s teachings on dance – Summary | 577 |