INNE EBOOKI AUTORA
Autor:
Wydawca:
Format:
pdf, ibuk
Książka o dziennikach pięciorga polskich dwudziestowiecznych pisarzy, ukazująca ich działalność diarystyczną w powiązaniu z życiem codziennym, wydarzeniami historycznymi, pracą literacką. Zakończona powodzeniem próba przywrócenia wagi badaniom z dziedziny socjologii literatury.
„Diarystyczna rzeczywistość jest rzeczywistością spersonalizowaną, istniejącą w uczuciach i myślach, reakcjach i postawach doświadczającej jej i zapisującej ją jednostki, osadzającą się w pokładach jej pamięci. Właśnie rzeczywistość, doświadczenie i pamięć traktowałbym jako te kategorie, które dowodzą nie tylko oryginalności i wartości tradycji diarystycznej polskich pisarzy w XX wieku, ale może również wyjątkowości i znaczenia polskiej literatury nowoczesnej w ogóle. Pierwszy tytuł tej książki, jaki długo nosiłem w głowie, by wreszcie z niego zrezygnować, brzmiał: Pisana rzeczywistość.”
Paweł Rodak, Od autora
Rok wydania | 2011 |
---|---|
Liczba stron | 642 |
Kategoria | Historia literatury |
Wydawca | Uniwersytet Warszawski |
ISBN-13 | 978-83-235-1055-0 |
Numer wydania | 1 |
Język publikacji | polski |
Informacja o sprzedawcy | ePWN sp. z o.o. |
INNE EBOOKI AUTORA
POLECAMY
Ciekawe propozycje
Spis treści
Od autora | 11 |
Rozdział I. Dziennik pisarza: między codzienną praktyką piśmienną a literaturą | 29 |
Dziennik osobisty jako tekst i jako codzienna praktyka piśmienna | 29 |
Dziennik pisarza: praktyka, materialność, tekst | 42 |
Dziennik pisarza – próba typologii | 66 |
Rozdział II. Dziennik pisarza wobec tradycji praktyk autobiograficznych | 73 |
Tradycja europejska: od księgi rachunkowej do dziennika intymnego | 73 |
Tradycja polska: od sylwy szlacheckiej do dziennika literackiego | 82 |
Rozdział III. Prawda w dzienniku pisarza | 103 |
Dziennik osobisty: między reprezentacją historyczną a literacką | 103 |
Autobiograficzna tekstualność i życiowa praxis | 106 |
Status prawdy w dzienniku: czas, osoba, materialność | 111 |
Trzy prawdy dziennika: wydarzenie, doświadczenie, rzeczywistość | 116 |
Rozdział IV. Rytuał przejścia. O dzienniku Stefana Żeromskiego | 125 |
Cztery okresy dziennika | 125 |
Diarysta Stefan Żeromski czy Stefan Ż.? | 137 |
„Pali mi się we łbie!”, czyli szaleństwo kontrolowane | 152 |
Miłość w dzienniku: między sztambuchem, listem i powieścią | 166 |
Książki w dzienniku: między szkolnym zeszytem a notesem pamięci | 190 |
Pierwszy polski modernista? | 210 |
Jak zostaje się pisarzem | 222 |
Rozdział V. Archiwum życia. O dzienniku Zofii Nałkowskiej | 239 |
Między „życiem żytym” a „życiem pisanym” | 239 |
„Trwać na poziomie istnienia” | 248 |
Oczy. Komunikacja zamiast komunikatu | 254 |
„Nauczyłam się być sama”. Dziennik jako przestrzeń autokomunikacji | 264 |
„Los ludzi jest moją rzeczywistością”. Z wnętrza procesu komunikacji | 273 |
„Wolę czytać Dostojewskiego niż pisać Nałkowską” | 282 |
Heterogeniczna materialność dziennika: między zapisem a tekstem | 296 |
„Zatrzymać pęd czasu…” Dziennik jako archiwum pamięci | 306 |
Archiwum życia i literatura | 313 |
Rozdział VI. Kompozycja istnienia. O dzienniku Marii Dąbrowskiej | 327 |
Rękopis – maszynopis – druk | 327 |
Dziennik egzocentryczny: „naprężony niepokój” | 334 |
Od zeszytów do książki | 345 |
Puste miejsca w dzienniku | 357 |
Dąbrowska versus Gombrowicz | 373 |
Bliźnia więź | 378 |
Pogranicza autentyku: rdzeń literatury | 384 |
„Strzęp człowieka połamany wewnętrznie” | 393 |
Rozdział VII. Forma obecności. O Dzienniku Witolda Gombrowicza | 405 |
Argentyna, kawiarnia i głos rzeczywisty | 405 |
Giedroyc, Gide i dziennik interaktywny | 413 |
Dziennik osobisty i literacki: między rękopisem, maszynopisem i drukiem | 425 |
„Ja, Gombrowicz” | 440 |
Po stronie rzeczywistości | 456 |
Rzecz rzeczywista: ból | 463 |
„To musi iść po linii mojej egzystencji” | 469 |
„To moje dzieło, to jestem ja”. Literatura jako forma egzystencji | 485 |
Rozdział VIII. Prywatny mikrokosmos. O Dzienniku pisanym nocą Gustawa Herlinga-Grudzińskiego | 495 |
Od „notesu z ołówkiem” do Dziennika | 495 |
Patrzenie i czytanie | 507 |
Dziennik jako przestrzeń asocjacji i interferencji | 512 |
Dziennik jako kolekcja, czyli widzialne i niewidzialne | 521 |
Między kroniką a autoportretem | 532 |
„Zwoje pamięci”, czyli „po katastrofie historii” | 541 |
Wiek XX i zło: „reflektory Kołymy skierowane na Buchenwald” | 548 |
Opus magnum. Dziennik jako formuła twórczości | 565 |
Bibliografia | 581 |
Nota | 617 |
Spis ilustracji | 620 |
Indeks osób | 626 |